Kan nakli yerine süt nakli

Doğumdaki çoğu tedavi prosedüründe, en kısa sürede kan naklinde, süt koruma beklemesiniz. Ancak tarihin kısa bir döneminde, gerçekten de kan yerine süt naklini görüyoruz.

İnsanların yaralı tarihleri ​​boyunca kan nakli ihtiyaçları olmuştur. Bazılarına göre, Peru İnkalarının “Yeni Dünya”yı keşfederken kan nakli yaptıklarına tanık olacağına dair iddia eden kişiler var. Kanıtlar zayıf olsa da, eğer bu doğruysa, geçmiş kayıtlarda bu tür bir şeklin en eski örneği olacaktır.

Ancak, William Harvey 1616’da kan keşfettiğinde, oldukça tuhaf deneylerin Avrupa’da yaygınlaştığı kesin olarak biliniyor. 1666’da, Londra’daki Royal Society’de, bir doktor ve cerrah olan Richard Altkişinin arterini diğerinin şah damarına bağlamak için bir kaz tüyü kullanarak iki köpek arasında kan nakli yaptı.

Hayvandan insana kan nakli

1667’de ise, Fransız bir doktor olan Jean Baptiste Denys, tamamen belgelenmiş ilk hayvandan insana kan naklini gerçekleştirdi. Hasta, ateş tedavisi için yirmi kez kan akıtılan (bir başka eski tedavi yöntemi) genç bir çocuktu. Zaman zaman egemen tıp geleneği olan Hipokrat dönemine göre bu, algılanan safsızlıkları gidermek için standart bir işlemdü. Ancak tahmin edilebileceği gibi bu doğum çocuğu oldukça zayıf bırakmıştı. Denys, bir kuzunun karotid arterinden çocuklarının damarlarına kan nakletti. Çocuk hayatta kaldı ve durumu düzeldi, ancak naklin ardından kuzu hayatını kaybetti.

Kan naklinden umulan şey sadece sağlığını ve organlarını ortadan kaldırmayı sınırlamak dışında, aynı zamanda alıcıların kişiliklerini değiştirip deliliği ortadan kaldırmasını de düşünüyordu. Ancak çoğu denemede, işlemi yalnızca ölüme yol açtı ve sonunda 1668’de Châtelet fermanıyla kan naklinin yasaklanmasına karar verildi. Kapsama yaklaşık bir buçuk yüzyıl boyunca unutulmaya yüz tuttu.

Kan nakliyat on dokuzuncu yüzyılın başında, doğum uzmanı James Blundell‘in pıhtılaşmayı önlemek için defibrine kan (pıhtılaşmasına yardımcı olan fibrinsiz kan) içeren bir şantiye ile nakil yaptığında kısa bir canlanma yaşadı. Bu, daha önceki kalıntılara göre bir gelişme olmasına rağmen, pıhtılaşmayı önlediği ve ölmeyi bıraktığı ve onu çekici olmayan bir süreye dönüştüğü için süreci hala iyi anlamamıştı.

Kan yerine süt nakli

Daha sonra, 19. yüzyılın bilim araştırmaları, insanları yeni bir fikir ile yönlendirdi tekrar canlandırdı: Başka bir şey nakletmek varken neden kan nakletmekle yetiniyoruz?

1854’te James Bovell ve Edwin Hodder, Toronto, Kanada’daki kolera salgını sırasında insanlara süt sağladı. Hastalarına kuzu kanı nakletmenin yanı sıra çeşitli hayvanlara süt de veren, “sütte bulunan çok küçük yağ ve katı yağ etkilerinin” vücut içindeki “kanın akyuvarlarına” dönüştürüleceğine inandığı Denys’in çalışmalarından ilham almışlardı.

Bovell ve Hodder, ürünlerin beyaz kan oluşumlarının yenilenmesine yardımcı yaşayanlar ve şaşırtıcı bir şekilde, süt transfüzyonu verilen ilk grupta hayatta kaldı ve sağlıkları düzeldi. Ne yazık ki, daha sonra sorumluluğunun beş hasta da hayatını kaybetti.

İlk denemenin başarılı olmasından dolayı kısa bir süre sonra ana hatların kan için güvenli ve geçerli bir yerine konulduğu varsayılmıştır. Süt nakli, özellikle Kuzey Amerika’da popüler bir tedavi yöntemine geldi. Bununla birlikte, birçok tıp doktoru şüpheci olmaya devam etti ve bu tedaviyi alan hastalar arasında çok sayıda ölüm, kısa süre sonra tamamen gözden düşmene yol açtı. 1880’lerde, kan yerine süt naklinin yerini salin infüzyonları aldı. Daha da sonra, yüzyılın başında Karl Landsteinerİlk üç insan kan çıktısının keşfinden sonra, kan naklinin güvenli ve etkili bir yolu bulundu.

Ameliyat kan nakli, kabul görmüş ve standartlaştırılmış bir tedavi prosedürü olarak kabul ediliyor. Kana olan talep o kadar yüksek ki, Dünya Sağlık Örgütü’ne göre dünya çapında 118,5 milyon fazla kan bağışı toplandı.

Kan nakli hayat kurtarır ve genellikle yaralanma, cerrahi operasyonlar veya doğum yoluyla ciddi kan kaybına maruz kalır. Ayrıca hemofili, doğum yetmezliği ve hatta kanser gibi durumlar için çeşitli tedavilerde de kuruluş çalışmasını görüyoruz.